یکی دیگه از کارهایی که در زمان غیبت کبری امام زمان علیه السلام به انجامش سفارش شدیم اینه که آبرودار امام زمان باشیم.
ممکنه این سوال برای شما پیش بیاد که "مگه میشه که کسی باعث آبروریزی برای امام زمان بشه؟"
کارهای زشت به خودی خود زشت و ناپسندن و باید از اونا پرهیز کرد، اما برای ما که اسم شیعه بودن رو یدک میکشیم و منتسب به اهل بیت و امام زمان هستیم، آلوده شدن به زشتی ها خیلی بدتره، چون کارهامون مایه آبروریزی اهل بیت و امام زمان هم میشه. بعضیا میگن: ببینید نتیجه تربیت شیعی اینه که افراد به چنین کارهایی دست بزنند!
هر چند که این برداشت عوامانه درست نیست، زیرا رفتارهای زشت یک فرد (چه شیعه و غیر شیعه) لزوما به مکتب اون برنمی گرده، بلکه ممکنه به سوء اختیار خودش و حتی تخلفش از آئین نامه مکتبش برگرده. اما با این حال واقعیت اینه که عموم جامعه این دقت ها رو ندارن و نوعا سطحی نتیجه گیری می کنن. دشمن هم با زیرکی و تردستی از سطحی نگری موجود در جوامع برای تخریب چهره یک مکتب استفاده میکنه.
با توجه به شیوع این گونه نتیجه گیری ها ما شیعه ها باید در مورد رفتارهای خودمون، بیشتر از قبل دقت کنیم و بدونیم که جدیت ما در درست کاری، علاوه بر خوبی ذاتیش، در حکم یاری امام زمان هم هست و بی پروایی و زشت کارهای ما، علاوه بر قبح ذاتی، تضعیف کننده موقعیت اجتماعی مکتب شیعه در جامعه هم میشه.
یکی از کسانی که قبلا در خانه خاندان وحی خدمت می کرد دچار مشکل مالی شده بوده و برای کمک گرفتن نزد امام صادق (علیه السلام) اومد. این شخص کسی بود که گاهی شرابخواری هم می کرد. امام به اون کمک کردند و ضمنا بدون اینکه به شرابخواری او اشاره ای کنند، به او فرمودند: «فلانی! کار خوب از هر کس که باشد خوب است، اما اگر از تو سر بزند خوب تر است، چرا که با ما نسبت داری و کار زشت هم از هر کس که باشد زشت است، اما اگر از تو سر بزند، زشت تر است، چرا که با ما نسبت داری» (بحار الانوار ج 47 ص 349)
خدای متعال هم در کلام خود به همین اصل عنایت فرموده و خطاب به همسران پیامبر می فرماید: «ای زنان پیامبر! هر یک از شما مرتکب کار زشت آشکاری شود، خداوند عذاب او را دو برابر می کند و این کار بر خدا آسان است. و هر کس از شما که فرمان بردار خدا و رسولش شود و کار شایسته کند، دوبار به او پاداش می دهم و رزقی همراه با بزرگداشت برای او فراهم می کنم. ای زنان پیامبر! (بدانید که) شما همانند زنان دیگر نیستید، اگر از ( زشتی ها ) پروا کنید.» (سوره احزاب آیه 29 و 30)
قطعا منتسب بودن به پیامبر حتی در این حد که کسی از همسران و فرزندان یا خدمتکاران پیامبر باشه، به زشتی و زیبایی کارهاش عمق میده و این مسئله در محضر خداوند پوشیده نیست.
انتساب به پیامبر و اهل بیت از دریچه ولایت و محبت ایشان هم، نوعی وابستگیه که از جهتی قوی تر از رابطه سببی و نسبیه. میشه قبول کرد که همسر یا فرزند کسی موافق مکتب اعتقادی و رفتاری او نباشن، اما قابل قبول نیست که شخصی خودش رو شیعه بدونه، ولی رابطه خودش رو از لحاظ عقیدتی و رفتاری از امام خود بریده باشه. به همین جهته که از یه شیعه انتظار میره که بیش از بستگان نسبی و سببی پیامبر و اهل بیت به این بزرگواران شبیه باشه.
زید شحّام نقل میکنه که: حضرت صادق (علیه السلام) به من فرمود: «به هر کس از مردم که دیدی از پیروان من است و به گفتار من عمل می نماید، سلام مرا برسان و بگو من شما را سفارش می کنم نسبت به خدای عزوجل تقوی داشته باشید و در دین خود پارسا باشید و در راه خدا زحمت بکشید. من شما را به راستگویی و اداء امانت و طولانی نمودن سجده و نیکی با همسایه سفارش می کنم، زیرا محمد (صلی الله علیه و آله) همین دستورات را آورده است. هر که به شما امانت سپرده آن را به او پس بدهید، نیک رفتار باشد یا بدکردار! زیرا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دستور می داد که سوزن و نخ را نیز به صاحبش پس دهید، و با فامیل خود پیوند داشته باشید، و به جنازه مردگان آنها (یعنی غیر شیعه) حاضر شوید، بیمارانشان را عیادت کنید، و حقوقشان را بپردازید، زیرا هر کس از شما که در دینش پارسا و در گفتارش راستگو باشد و امانت را به صاحبش برگرداند و اخلاقش با مردم خوب باشد گویند: این جعفری است و این مرا شاد می کند و از جانب چنین شخصی شادی در ( دل ) من پدید آید. آنها می گویند: تربیت جعفر بن محمد چنین است. به خدا سوگند پدرم برای من نقل کرد که هر یک از شیعیان علی (علیه السلام) که در قبیله ای بود، زینت آن قبیله به شمار می رفت و از همه آنها در پرداخت امانت بهتر بود، و همه اهل قبیله وصیت ها و سپرده هایشان را به او می سپردند و چون از آنها درباره او پرسش می کردی می گفتند: کیست که مثل فلان کس باشد؟ او در پرداخت امانت و راستگویی از همه ما بهتر است.» (اصول کافی ج 4 ص 448 ح 4)
روایات زیادی هم موجوده که آن بزرگواران فرموده اند محبت و گرایش دیگران را به ما نه با زبان بلکه با دقت در اعمالتان ایجاد کنید. به عنوان نمونه از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که به یکی از شیعیان فرمود: «برتو باد خداترسی، ورع، تلاشگری، راستگویی، امانتداری، خوش اخلاقی و همسایه داری! مردم را با غیر زبان هایتان به خودتان دعوت نمایید، زینت (ما) باشید و ننگ (ما) نباشید.» (اصول کافی، کتاب ایمان و کفر، باب ورع، ح 9)
همه این احادیث بر این دلالت داره که رفتار درست ما شیعه ها در گرایش دیگران به مکتب اهل بیت تاثیر مثبت داره و خواه و ناخواه آبروی امام زمان (علیه السلام) در جامعه (چه جامعه محلی مان و چه جامعه جهانی) در گرو رفتار ما و افرادی که به ایشان منتسبند. از این رو لازمه که بیشتر از قبل به درستکاری و پرهیز جدی از زشتی ها تلاش کنیم و برای تلاشمون در این مورد دو نیت داشته باشیم :
نیت اول اینکه به خوبی ها رو بیاریم چون خوبن و از زشتی ها بپرهیزم چون زشتن و نیت دوم اینکه به خوبی ها رو بیاریم چون رفتار خوب از طرف دوستداران امام زمانه، مایه آبروی آن حضرت و در حکم یاری ایشونه و از زشتی ها بپرهیزیم چرا که رفتار زشت امام زمانی ها، مایه آبروریزی برای امام زمان و موجب تضعیف موقعیت اجتماعی ایشون میشه.
خوش به حالمون اگه با دقت در رفتارمون یار امام زمان (علیه السلام) و مایه زینت و عزت آن مولا باشیم و وای به حالمون اگه با بی بندوباری و هرزگی مایه عار و ننگ امام زمان (علیه السلام) و باعث سر شکستگی ایشون در جامعه بشیم.
بیایین شیعه راستین اون بزرگواران و مؤمن حقیقی به دعوتشون باشیم. طوری باشیم که از ما انتظار دارند و در این راه با توکل به خدا، به خودمون سخت بگیریم و به تلاش و خویشتنداری ادامه بدیم. و همیشه این جمله کلیدی رو در خاطر داشته باشیم که "منتظر مصلح، خود باید صالح باشد."
اللهم عجل لولیک الفرج
منبع:آفتاب مهربانی
